Απομακρύνθηκαν 4.400 τόνοι αμιάντου από τη Μεγαλόπολη
Της Λινας Γιανναρου
Με επιτυχία ολοκληρώθηκε την Κυριακή η μεγαλύτερη επιχείρηση απομάκρυνσης αμιάντου που έχει λάβει χώρα μέχρι σήμερα στην Ελλάδα. Ελληνογερμανική εταιρεία διαχείρισης αποβλήτων «αφαίρεσε» περισσότερους από 4.400 τόνους αμιάντου από τις εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη και μετέφερε το επικίνδυνο υλικό σε ειδικό χώρο υγειονομικής ταφής της Γερμανίας.
Το έργο διήρκεσε τέσσερις μήνες και όπως εξηγεί στην «Κ» ο γενικός διευθυντής της ανάδοχου εταιρείας SUC Hellas, κ. Νίκος Κλεισιώτης, αποτελεί «σταθμό» για τα ελληνικά δεδομένα, μιας και είναι η πρώτη φορά που φορτία αμιάντου «ταξίδεψαν» χερσαία, διασχίζοντας μάλιστα έξι ευρωπαϊκές χώρες (συνολική διαδρομή 3.000 χλμ.). «Είναι η πρώτη φορά που μεταφέρεται με αυτόν τον τρόπο φορτίο αμιάντου, μέχρι σήμερα οι ποσότητες που απομακρύνονταν από την Ελλάδα μεταφέρονταν ακτοπλοϊκώς. Η ποσότητα όμως αυτή ήταν τεράστια και η οδική μεταφορά της ήταν μονόδρομος».
Ο αμίαντος είχε χρησιμοποιηθεί στον πύργο ψύξης του εργοστασίου της ΔΕΗ. Η αρχική σκέψη να αφαιρεθεί και να γίνει απόθεση σε ανενεργά ορυχεία της περιοχής είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στην τοπική κοινωνία της Μεγαλόπολης, με αποτέλεσμα η ΔΕΗ να προκηρύξει διαγωνισμό εργολαβίας για απομάκρυνση και μεταφορά του αμιάντου εκτός Ελλάδος.
Δαπανηρή εργασία
Πρόκειται για εξαιρετικά δαπανηρή εργασία (το κόστος της κυμαίνεται στο 1 ευρώ το κιλό), με το μεγαλύτερο «κονδύλι» να αντιστοιχεί στο κομμάτι της ασφαλούς μεταφοράς. Αυτή καθεαυτή η απόθεση στον αδειοδοτημένο χώρο ταφής της Γερμανίας κοστίζει μόλις 100 ευρώ τον τόνο.
«Είναι πράγματι κρίμα που ως χώρα πληρώνουμε ακόμα τόσα χρήματα για την απομάκρυνση και ταφή του αμιάντου», λέει ο κ. Κλεισιώτης. «Μολονότι όμως η Ελλάδα υπήρξε η 7η χώρα παραγωγής του υλικού στον κόσμο, δεν έχει μεριμνήσει για τη δημιουργία χώρου ταφής». Η εξόρυξη αμιάντου στο Ζιδάνι της Κοζάνης ξεκίνησε το 1977 και διεκόπη το 2000 – έως τότε είχαν παραχθεί συνολικά 905.000 τόνοι. Σήμερα, στα μεταλλεία αμιάντου, η έκταση των οποίων φθάνει τα 4.150 στρέμματα, εκτελούνται έργα αποκατάστασης του περιβάλλοντος (την άνοιξη θα ξεκινήσει η β΄ φάση του έργου). Προς το παρόν, μοιάζει να έχει εγκαταλειφθεί η σκέψη για χωροθέτηση στα πρώην μεταλλεία του χώρου υγειονομικής ταφής αμιάντου. «Ακόμα όμως και να αποφασιστεί να γίνει εκεί ειδικός χώρος ταφής, τα περιθώρια είναι πλέον πολύ στενά», συνεχίζει ο ίδιος. «Από το 2002 οπότε ξεκίνησαν οι πρώτες εργασίες απομάκρυνσης αμιάντου από τα οικοδομικά υλικά κτιρίων, εργοστασίων, δημοσίων χώρων κ.λπ., μετά τη γενική κατακραυγή για την επικινδυνότητά του, μέχρι σήμερα, έχει αφαιρεθεί σχεδόν το 50% της συνολικής ποσότητας. Τώρα ξεκινά η απομάκρυνση από κατοικίες. Αρα θα συνεχίσουμε να χάνουμε χρήματα για τη μεταφορά του αμιάντου στο εξωτερικό». Σημειώνεται ότι στη Γερμανία η αφαίρεση αμιάντου έχει ολοκληρωθεί εδώ και μια δεκαετία.
Ο αμίαντος, λεγόμενος και «σιωπηλός δολοφόνος» εξαιτίας της «αθόρυβης» δράσης του (οι επιπτώσεις από εισπνοή ινών αμιάντου μπορούν να εμφανιστούν και έπειτα από 20 χρόνια), ενοχοποιείται για ασθένειες του πνεύμονα. Η χρήση του έχει απαγορευθεί στην Ε.Ε. από το 2005.